Πριν από δεκαπέντε χρόνια, η καφετέρια ψηλά στο βουνό εκεί στην Ιταλία ήταν διαφορετική – όπως διαφορετικό είναι και το naked Aprilia που μόλις πάρκαρα απ’ έξω με τα χοντρά Pirelli να καίνε και να είναι πατημένα μέχρι τα μάγουλα. Όμως το όνομα Tuono στα πλαστικά είναι το ίδιο, όπως ίδια είναι και η αίσθηση ότι και πάλι οδηγώ το ταχύτερο naked – superbike που έχει δει ο κόσμος.
Αυτό το συμπέρασμα δεν ήταν αμφισβητήσιμο το 2002 έξω από το Caffè Mokarico στην Τοσκάνη. Τότε η Aprilia είχε ουσιαστικά εφεύρει την hyper-naked κατηγορία, αφαιρώντας από το Aprilia RSV Mille το φέρινγκ και βιδώνοντας ένα ίσιο τιμόνι αντί για τα clip-ons για να δημιουργήσει το πρώτο Aprilia Tuono, κάνοντας αυτό το δικύλινδρο νούμερο ένα σε μια κατηγορία που έπαιζε μόνο ένας.
Ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός σήμερα. Το επίπεδο των επιδόσεων είναι πολύ υψηλότερο. Τα συμπεράσματα είναι λιγότερο βέβαια. Μετά όμως από αυτή την αξέχαστη διαδρομή για να φτάσουμε στο εστιατόριο Costa Salici αλπικούς πρόποδες βόρεια του Trento, δεν είναι μόνο η αδρεναλίνη στα αίμα μου και η βροντή του V4 που ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου που με πείθουν ότι αυτό το Aprilia Tuono έχει σήμερα τον ανεπίσημο τίτλο του απόλυτου hyper-naked.
Οι αλλαγές για το 2017
To Aprilia Tuono V4 1100 Factory σίγουρα μπορεί να δώσει αρκετό ξύλο όταν βρεθεί αντιμέτωπο με τις ανταγωνιστικές του μοτοσυκλέτες όπως τα BMW S1000R, Ducati Monster 1200R ή KTM 1290 Super Duke R, επειδή ήταν ήδη μια πολύ γρήγορη και καλοστημένη μοτοσυκλέτα. Εχοντας το ίδιο χρώμα «Superpole» το Aprilia Tuono V4 1100 Factory μοιάζει ολόιδιο με το περσινό μοντέλο – μάλιστα η νέα προδιαγραφή Euro 4 το υποχρέωσε να φορέσει μια μεγαλύτερη και βαρύτερη εξάτμιση που συνέβαλε στα έξτρα 2,5kg στο σύνολο. Υπάρχουν όμως κι άλλες κυρίως αόρατες αλλαγές που κάνουν το καινούργιο Tuono ακόμη καλύτερο.
Quick shifter με λειτουργία και στα κατεβάσματα.
Η Aprilia εστίασε σε τρεις τομείς γι’ αυτή την αναβάθμιση: κινητήρα, στήσιμο, ηλεκτρονικά. Ο V4 κινητήρας των 1077cc, με τους δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους και την περιεχόμενη γωνία των 65 μοιρών έχει βελτιωθεί λίγο με κύριο σκοπό να καλύψει την προδιαγραφή Euro 4 χωρίς να χάσει σε επιδόσεις. Οι εσωτερικές τριβές μειώθηκαν με τη χρήση της επίστρωσης DLC (Diamond Like Carbon) στους πείρους των εμβόλων και ειδική επεξεργασία στις μπιέλες. Εχει τοποθετηθεί επίσης νέα ECU κι έχει γίνει νέος χρονισμός στους εκκεντροφόρους, πράγμα που επέτρεψε στον κινητήρα να στροφάρει 500rpm υψηλότερα, αλλά δεν έχει ανακοινωθεί αλλαγή στη μέγιστη ισχύ. Παρέμεινε στους 173hp στις 11.000rpm.
Εχουν διατηρηθεί επίσης το αλουμινένιο πλαίσιο δύο δοκών αλουμινίου καθώς και το αλουμινένιο ψαλίδι, όμως η έκδοση Factory (θα υπάρχει όπως και πριν και η απλή έκδοση 1100 RR) διαθέτει το καινούργιο πιρούνι Öhlins NIX30 με τα ελαφρύτερα κατά 800gr ελατήρια. Από την Öhlins προέρχεται και το αμορτισέρ με το ξεχωριστό δοχείο καθώς και το ρυθμιζόμενο αμορτισέρ τιμονιού.
Η μεγαλύτερη αλλαγή στο στήσιμο και στα δύο μοντέλα είναι στο εμπρός φρένο που είναι μεγαλύτερης διαμέτρου στα 330mm και διαθέτει την «καλή» δαγκάνα Brembo M50 Monobloc αντί γαι την 4.32, με ακτινική τρόμπα και μεταλλικά σωληνάκια. Το σύστημα φρένων απέκτησε επίσης cornering ABS, που ελέγχεται από την μονάδα IMU Bosch 9.1, που διαθέτει πλέον το Tuono.
Εγχρωμη οθόνη TFT.
Βλέποντας τη μοτοσικλέτα, η πιο εμφανής αλλαγή είναι η νέα έγχρωμη οθόνη TFT που προσφέρει δυνατότητα εμφάνισης Road ή Race (με εμφάνιση μέρας ή νύχτας για το καθένα) και δείχνει επίσης την γωνία κλίσης της μοτοσικλέτας, την κατανάλωση βενζίνης και τα settings του APRC. Εκτός από τα τρία riding modes, υπάρχουν επιλογές για το ABS, σύστημα anti-wheelie, ρυθμιζόμενο traction control σε 8 επίπεδα που ελέγχονται από κουμπίο στον διακόπτη αριστερά. Υπάρχει επίσης ένα ταχύτερο quick-shifter με auto-blipper για να δουλεύει και στα κατεβάσματα.
Aprilia Tuono V4 1100 Factory – on board
Η καινούργια οθόνη έκανε την αρκετά ψηλή θέση οδήγησης του Tuono -υπάρχει και μια σελίτσα που ταιριάζει στην ουρά αν βρεις κάποιον γενναίο για μικροαποστάσεις- ένα ακόμη πιο ευχάριστο μέρος. Εβαλα μπροστά τον κινητήρα, επέλεξα το Sport mode (οι άλλες επιλογές είναι Track και Race και όχι Rain – στο Tuono είμαστε) και ακολούθησα τον πλοηγό της Aprilia προς βορρά, προς τα βουνά.
Ακόμη και με σχετικά ήρεμο ρυθμό καθώς κουρδίζαμε το μυαλό μας και ζεσταίναμε τα λάστιχα, το Tuono έδινε φανταστική αίσθηση. Ακουγε πολύ γλυκά από τις χαμηλές στροφές και άλλαζε σχέσεις χωρίς κόπο (και χωρίς συμπλέκτη). Εδινε επίσης την αίσθηση ότι είναι ευρύχωρο και άνετο, ενώ προσέφερε και προστασία από τον αέρα, αν και δεν είμαι σίγουρος για το αν θα ήθελα να δοκιμάσω το νέο cruise control σε κάποια βαρετή διαδρομή για πολύ.
Αυτός η ήπιος ρυθμός είχε διάρκεια μόνο μέχρι να φτάσουμε στον ορεινό δρόμο. Παρά τα έξτρα κιλά το βάρος του Aprilia Tuono V4 1100 Factory είναι στα 209kg. Με το φαρδύ τιμόνι και την όρθια θέση οδήγησης δίνει την αίσθηση μιας κλασικά απλής γυμνής μοτοσυκλέτας μεσαίου κυβισμού -μία όμως που κλωτσάει σαν αφηνιασμένο άλογο όταν της γυρίσεις το γκάζι και πετάγεται μπροστά με ένα ωραιότατο μουγκρητό από την εξάτμιση και ένα μικρό πηδηματάκι του εμπρός τροχού, επειδή είχα ρυθμίσει το wheelie control στο minimum.
Είναι κρίμα που η παρουσίαση δεν περιλάμβανε και πίστα επειδή σπάνιες φορές χρειαστήκαμε κάτι παραπάνω από τρίτη στο κιβώτιο σε εκείνη την ορεινή διαδρομή, κι έτσι δεν φτάσαμε ούτε καν κοντά στα 280km/h που είναι η τελική του ταχύτητα. Το ταχύμετρο έγραφε 200km/h αρκετά γρήγορα όμως, και ήταν μαγικός ο τρόπος που σήκωνε τον εμπρός τροχό με δευτέρα και μετά έφτανε στην επόμενη στροφή με καθαρή επιτάχυνση και με τα ηλεκτρονικά να βοηθούν παρά να εμποδίζουν την εμπειρία.
Δεν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό από μόνο του που να ξεχωρίζει στο να κάνει το Tuono τόσο ξεχωριστό. Αυτό που ξεχωρίζει είναι ο τρόπος που ο κινητήρας, ο ήχος, το κράτημα, τα φρένα και η φιλικότητα συνδυάζονται στο να κάνουν τη διαδρομή τόσο μαγική. Ο κινητήρας από μόνος του δεν έδινε και πολύ διαφορετική αίσθηση από πέρυσι, αυτό όμως δεν ήταν πρόβλημα, επειδή ήταν εξαιρετικός: φοβερά δυνατός, προφανώς, αλλά και υπέροχα εύστροφος και ομαλός και τόσο ωραία ροπάτος που τραβούσε σχεδόν από παντού.
Το Factory το επιλέγεις γι’ αυτά τα Öhlins!
Το Aprilia Tuono V4 1100 Factory ήταν επίσης εξωφρενικά ελέγξιμο για μια τόσο ισχυρή μοτοσικλέτα, χάρη στο γρήγορο και πολλαπλά ρυθμιζόμενο σύστημα ηλεκτρονικών: το traction control με τον εύχρηστο διακόπτη για τον αντίχειρο και το δείκτη του χεριού, και το wheelie control που τώρα μπορεί να ρυθμιστεί με δικό του κουμπί στο τιμόνι αριστερά (από αυτό το κουμπί μπορείτε να επιλέξετε να ρυθμίζετε το cruise control). Και φυσικά ο κινητήρας είναι βελτιωμένος χάρη στο quick-shifter που η λειτουργία του ήταν αδιόρατη με ανοιχτό το γκάζι τόσο στα ανεβάσματα όσο και στα κατεβάσματα. Τα ηλεκτρονικά της Aprilia εξακολουθούν να ορίζουν τα στάνταρντ στα superbikes τόσο στις επιδόσεις, όσο και στην ευκολία στη χρήση. Ολα τα βοηθήματα για τον αναβάτη μπορούν να ρυθμιστούν γρήγορα ή να απενεργοποιηθούν. Το Tuono, όπως και το RSV4 διαθέτει την ApriliaV4 Multimedia Platform που συνδέει το τηλέφωνο μέσω Bluetooth για να προσφέρει στοιχεία όπως γυρολόγιο μέσως GPS και επιμέρους ρυθμίσεις traction control και wheelie control για συγκεκριμένα σημεία της πίστας.
Το στήσιμο του Tuono Factory είναι κι αυτό στην αιχμή της τεχνολογίας, για συμβατικές αναρτήσεις. Οταν ξεκινήσαμε ένιωσα λίγο απογοητευμένος που δεν είχε η νέα μοτοσυκλέτα ένα σύστημα semi-active. Ομως οι αναρτήσεις της Öhlins συνδύαζαν άριστο έλεγχο αποσβέσεων με εξαίρετη ποιότητα οδήγησης, μέχρι το σημείο που αναρωτήθηκα, αν η πολυπλοκότητα, το βάρος και το κόστος ενός συστήματoς semi-active αξίζουν σε μια σπορ κατασκευή.
Στην πόλη το Aprilia Tuono V4 1100 Factory ήταν τόσο συγκροτημένο που, είτε οι δρόμοι ήταν πιο ομαλοί από όσο φαινόταν ή οι σουηδικές αναρτήσεις ήταν πολύ απαλές στις μικρές ανωμαλίες (νομίζω το τελευταίο). Με μεγαλύτερες ταχύτητες στο βουνό, η μοτοσικλέτα παρέμεινε υπέροχα σφιχτή με το 200άρι πίσω Pirelli Supercorsa SP να προσφέρει σημαντική πρόσφυση, χωρίς να δείχνει ότι θα τη χάσει ποτέ.
Τα φρένα ήταν αναμενόμενα άριστα. Το σύστημα ABS αρχικά επενέβαινε νωρίς, μόνο όμως επειδή το είχα αφήσει στη ευαίσθητη ρύθμιση για βροχή. Αλλάζοντας στη ρύθμιση Sport έφτιαξε κι αυτό και η αίσθηση ήταν ιδανική για δρόμο. Αυτό επέτρεψε στις τρομερά δυνατές δαγκάνες M50 να δαγκώνουν αρκετά δυνατά ώστε να σηκώνεται ο πίσω τροχός, κάποια στιγμή που το δοκίμασα μόνος μου όταν ήταν σειρά των άλλων στην φωτογράφιση.
Αυτή η παρασπονδία μου είχε αποτέλεσμα το λαμπάκι μου να ανάψει πριν τελειώσει η διαδρομή της παρουσίασης. Αυτό επιβεβαίωσε ότι Aprilia Tuono V4 1100 Factory παρά το μεγάλο ρεζερβουάρ των 18,5lt και την παχύτερη σέλα δεν πλησιάζει ούτε καν τον χαρακτηρισμό sport tourer. Ωστόσο και το ρεζερβουάρ και η σέλα αρκούν για μια διαδρομή 200km τη στιγμή που ο V4 καταπίνει κάπου 8lt/100km. Αλλωστε όταν έχεις ένα τόσο ωραίο γκάζι, τόσο καλά ηλεκτρονικά, τέτοια βίαιη αλλά και ελεγχόμενη επιτάχυνση, τέτοιο ήχο και τόσο ωραίο κιβώτιο, δεν μπορείς να μην τα χρησιμοποιείς σκεπτόμενος την κατανάλωση.
Για ένα γκάζι σαν κι αυτό…
Αναπόφευκτα όλα αυτά έχουν ένα κόστος – και όχι μόνο στο βενζινάδικο. Το Aprilia Tuono V4 1100 Factory δεν είναι μόνο ακριβότερο από άλλα hyper-naked αλλά παίζει μαζί με καλά εξοπλισμένα supersport. Και πώς όμως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν συνδυάζει ευχρηστία στην εργονομία, υψηλές επιδόσεις και περισσότερη φιλικότητα στα τεχνολογικά χρακτηριστικά σε μεγαλύτερπο βαθμό από οποιοδήποτε άλλο τροχοφόρο;
Είναι επίσης σημαντικά φτηνότερο από το παρόμοια εξοπλισμένο (αλλά πολύ πιο δυνατό) Aprilia RSV4 RF και σε αντίθεση με άλλα μοντέλα του ανταγωνισμού δεν χρειάζεται έξτρα εξοπλισμό για να ξεδιπλώσει τις δυνατότητές του. Δεκαπέντε χρόνια αφού το πρώτο Tuono άλλαξε αυτό που περιμένουμε από ένα naked, το Aprilia Tuono V4 1100 Factory επιεβεβαιώνει το πόσο μακριά έχει φτάσει η κατηγορία και φέρνει την όρθια superbike οδήγηση σε νέα πολύ υψηλά επίπεδα επιδόσεων για καθαρή απόλαυση στην οδήγηση.
Αprilia Tuono V4 1100 RR
Μαζί με το Aprilia Tuono V4 1100 Factory παρουσιάστηκε το λιγότερο εξωτικό και πιο οικονομικό Αprilia Tuono V4 1100 RR, κύρια διαφορά του οποίου είναι η ανάρτηση και το μη ρυθμιζόμενο αμορτισέρ τιμονιού που προέρχονται από τη Sachs και όχι από την Öhlins. Εχει επίσης μαύρες αντί για κόκκινες ζάντες, φοράει ελαστικά Pirelli Diablo Rosso III αντί για Supercorsa SP και το πίσω ελαστικό έχει διάσταση 190/55 αντί για 200/55. Εχει επίσης μια πιο κανονική πίσω σέλα, αντί για το σελάκι που μοιάζει με του RSV4.
Copyright© Roland Brown – 2017
Απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης Μπαζίνας
Φωτογραφίες: Milagro
Aprilia – επίσημo site
Τεχνικά Χαρακτηριστικά Arilia Tuono V4 1100 Factory (2017) Κινητήρας Aprilia, τετρακύλινδρος διάταξης V 65°, με τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο και δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους ανά μπλόκ Διάμετρος x Διαδρομή (mm) 78,0 x 52,3 Χωρητικότητα (cc) 1,077 Σχέση συμπίεσης 13,0:1 Μέγιστη ισχύς 175hp (129kW) / 11.500 Μέγιστη ροπή 121Nm (12,3 kgm) / 9.000 Τροφοδοσία Ψεκασμός Weber Marelli, με εισαγωγές 48mm, με διπλά μπεκ και ram-air, rbw, 3 Modes λειτουργίας κινητήρα Εκκίνηση Μίζα Λίπανση Υγρό κάρτερ Κιβώτιο 6 σχέσεων I 39/15 (2.600) II 33/16 (2.063) III 34/20 (1.700) IV 32/22 (1,455) V 34/26 (1,308) VI 33/27 (1,222) Πρωτεύουσα μετάδοση 73/44 (1,659) Τελική μετάδοση 42/16 (2.800) Πλαίσιο Αλουμινένιο δύο δοκών με χυτά και πρεσσαριστά τμήματα Μπροστινή ανάρτηση Ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι Öhlins 43mm με διαδρομή 120mm. Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, Απόσβεση Συμπίεσης, Απόσβεση Επαναφοράς Πίσω ανάρτηση Μονό αμορτισέρ Sachs με μοχλισμό και διαδρομή 130mm. Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, Απόσβεση Συμπίεσης, Απόσβεση Επαναφοράς Μπροστινό φρένο 2 δίσκοι, διαμέτρου 330mm. Δαγκάνες Brembo M50 monoblock, σκτινικής στήριξης, 4 εμβόλων, Cornering ABS Πίσω φρένο Δίσκος διαμέτρου 220mm, με δαγκάνα Brembo 2 εμβόλων, Cornering ABS Μπροστινό ελαστικό 120/70-17 Diablo Supercorsa SP Πίσω ελαστικό 200/55-17 Diablo Supercorsa SP Μήκος (mm) – Πλάτος (mm) – Υψος (mm) – Υψος σέλας (mm) 825 Μεταξόνιο (mm) 1,424 Ιχνος (mm) 99.7 Γωνία Caster 24.7 Βάρος (kg) 209 με καύσιμα Ρεζερβουάρ (lt) 18.5 Κατανάλωση (lt/.100km) 8