Σε μια βιωματική διαδρομή 1200km Αθήνα-Σπάρτη-Γύθειο-Καρδαμύλη-Καλαμάτα-Αθήνα διαπιστώνουμε πώς ταξιδεύει το 400άρι Burgman στην πραγματικότητα
Το Suzuki AN 400 Burgman ή Burgman 400 όπως το λέμε για να συνεννοούμαστε, δεν είναι καινούργιο μοντέλο. Στη σημερινή του μορφή το ξέρουμε ήδη από το 2007 με εξαίρεση κάποιες διακοσμητικές λεπτομέρειες. Οι αναγνώστες με καλή μνήμη θα θυμούνται ότι έχουμε ξαναοδηγήσει το Suzuki Burgman 400 πριν μερικά χρόνια (διαβάστε εδώ σχετικά), μας παρουσιάστηκε όμως η ευκαιρία να κάνουμε αυτή τη φορά μια μεγάλη διαδρομή – μια ωραία ευκαιρία, ώστε να μπορέσουμε να το δούμε και με μια διαφορετική ματιά.
Δεν θα αναφερθώ εδώ σε τεχνικές λεπτομέρειες του μοντέλου – πολλά από αυτά μπορεί τα να διαβάσετε στην δοκιμή που σας έχω ήδη παραπέμψει.
Το φόρτωμα
Το ταξίδι ξεκινάει ως γνωστόν από το σπίτι. Από το φόρτωμα για την ακρίβεια. Ταξίδεψα μόνος μου με σκοπό να λείψω τέσσερις ημέρες, επομένως τα πράγματα που θα έπρεπε να πάρω μαζί μου δεν ήταν και πάρα πολλά. Η υποχρέωση να κουβαλάω μαζί μου το laptop και τα περιφερειακά του όμως προσθέτει ανοικονόμητο όγκο και βάρος στις αποσκευές.
Εδώ λοιπόν εκτίμησα (ακόμη περισσότερο) το χώρο κάτω από τη σέλα. Γνώριζα ήδη ότι χωράει δύο full face κράνη. Τώρα όμως ήθελα να χωρέσει τα πράγματά μου. Και τα χώρεσε. ΟΛΑ. Χώρεσε και τα ρούχα που πήρα μαζί, αλλά και την τσάντα με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Θέλει μόνο έξυπνο φόρτωμα. Δεν μπορείτε να πάρετε συμβατικές αποσκευές (βαλίτσες σκληρές ή μαλακές, σακ βουαγιάζ κλπ.) και να τα στοιβάξετε στο χώρο αυτό. Με τον τρόπο αυτό δεν θα χωρέσουν τα πράγματα επειδή μένουν νεκρές γωνίες, μοιραία ανεκμετάλλευτες.
Να ο χώρος κάτω από τη σέλα. Στο gallery θα δείτε ότι χωράει το full face και μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι χωράει και δεύτερο. Δείτε όμως το εξόγκωμα του φτερού στο κέντρο του. Αυτό απαιτεί προσοχή στο φόρτωμα για το ταξίδι.
Υπάρχει, όπως βλέπετε στη φωτογραφία ένα νεύρο στο πάτωμα του αποθηκευτικού, εκεί που είναι το φτερό του πίσω τροχού. Αν ακουμπήσετε εκεί μια σκληρή βαλίτσα τότε μένουν κενοί χώροι στο ενδιάμεσο. Τις αποσκευές μου τις έβαλα σχεδόν χύμα (σε πλαστικές τσάντες) σε επάλληλες οριζόντιες στρώσεις. Μετά ακούμπησα πάνω τους την τσάντα με τον υπολογιστή και μετά έβαλα στα ενδιάμεσα, άλλα πράγματα που θεώρησα ότι πρέπει να έχω μαζί. Δεν πίστευα ότι θα κατάφερνα να κλείσω τη σέλα με την πρώτη – αλλά να που απλά την έκλεισα, κούμπωσε και ήμουν έτοιμος να φύγω!
Δεν φαίνονται όλα τα πράγματα με τα οποία ταξίδεψα επειδή είναι σε στρώσεις κάτω από την τσάντα μου. Η πραγματικότητα είναι ότι κάτω από τη σέλα χώρεσαν μαζί με το laptop και τα ρούχα για τέσσερις μέρες ταξίδι.
Το ταξίδι
Στον αυτοκινητόδρομο
Δεν θα μιλήσω για πόλη, επειδή έχω ξαναπεί ότι οι μεγάλες διαστάσεις του Suzuki Burgman 400 βάζουν όρια στο μποτιλιάρισμα. Το scooter είναι μεγαλύτερο, μακρύτερο και ογκοδέστερο από sport touring μεσαίου ή μεγάλου κυβισμού. Είναι ευέλικτο (λόγω των μικρότερων τροχών) αλλά δεν μπορεί να χωρέσει εκεί που χωράνε τα παπιά.
Οπου και να μένετε όμως στην Αθήνα, αρκετά σύντομα θα βρεθείτε σε μία από τις Εθνικές ή στην Αττική οδό (έχετε μαζί αρκετά λεφτά για τα διόδια – θα μιλήσουμε και πιο κάτω γι’ αυτά).
Στο Γύθειο… Εγώ φταίω που δεν έμεινα εκεί…
Η διαδρομή που ακολούθησα σε πρώτη φάση ήταν από τον Αγιο Στέφανο, το Βόρειο τμήμα της Αττικής δηλαδή προς Γύθειο. Αρα είχα να διανύσω 280km, τα πρώτα 180km σε αυτοκινητόδρομο, τα τελευταία 100km σε επαρχιακό δίκτυο.
Για να τα πας καλά με το Suzuki Burgman 400 πρέπει να βρεις τον σωστό τρόπο για να κάτσεις επάνω του. Όταν η διαδρομή είναι μικρότερη της μιας ώρας δεν πειράζει, όταν όμως είναι μεγαλύτερη, αρχίζεις να πονάς. Εδώ το ίδιο το scooter έρχεται για να σε βοηθήσει, φτάνει να το κάνεις από την αρχή. Το Suzuki Burgman 400 έχει μια υποστήριξη πλάτης για την αναβάτη, η οποία μάλιστα είναι ρυθμιζόμενη (ως προς το εμπρός πίσω), από ένα μοχλό κάτω από τη σέλα. Εκανα το λάθος να ρυθμίσω την πλάτη αυτή πίσω-πίσω, επειδή πίστευα ότι διαφορετικά δεν θα μου έμενε αρκετός χώρος στη σέλα. Όσο πίσω κι αν καθόμουν, η πλάτη δεν έφτανε για να με στηρίξει, πράγμα που είναι απόλυτα απαραίτητο επειδή η θέση οδήγησης με τη σέλα χαμηλά και τα πόδια σχετικά ψηλά, ρίχνει αρκετό βάρος στην πλάτη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φτάσω στην καφετέρια του Αρτεμισίου στην Τρίπολη κατάκοπος και πιασμένος. Η λύση είναι εύκολη, φτάνει να το σκεφτείς από την αρχή – εγώ τελικά το κατάλαβα στην επιστροφή. Εφερα την πλάτη τέρμα μπροστά και επιτέλους ένιωσα την πλάτη να ακουμπά κάπου – αυτό με ανακούφισε αμέσως και στο τέλος του ταξιδιού δεν αισθανόμουν πια πόνους στην πλάτη και τα ισχία. Αρα πριν ταξιδέψετε βρείτε τη σωστή θέση της πλάτης. Για μένα που είμαι 1,76μ. είναι τέρμα μπροστά!
Οι χώροι που χειρίζεται ο αναβάτης στο ταξίδι είναι άφθονοι. Δεν μπορείς να πεις…
Το Suzuki Burgman 400 για ταξιδιάρικο όχημα έχει μικρούς τροχούς, 13in πίσω και 14in μπροστά – θυμίζω ότι οι μοτοσικλέτες τουρισμού έχουν διάμετρο τροχών 17in- επομένως οι ανωμαλίες του δρόμου (κοψίματα της ασφάλτου ή μάτια της γάτας) γίνονται εντονότερα αισθητοί σε σχέση με ενός οχήματος με τροχούς μεγαλύτερης διαμέτρου. Το Suzuki Burgman 400 έχει επίσης και πολύ μαλακές αναρτήσεις. Αυτό στον ανοιχτό δρόμο είναι καλό επειδή το ταξίδι είναι πραγματικά άνετο, ενώ ταυτόχρονα δεν επηρεάζεται ΠΟΤΕ η σταθερότητα του scooter. Ακόμη και με άνεμο, οι εναλλαγές λωρίδων στην τελική σχεδόν ταχύτητα του scooter δεν το αποσταθεροποιούν, δείγμα και της πολύ καλής δουλειάς που έχουν κάνει οι άνθρωποι της Suzuki στο πλαίσιο.
Προστασία από τον καιρό – Μια παράγραφος διόλου περιττή
Με όλα αυτά τα πλαστικά και με ζελατίνα σα τζαμαρία χρειάζεται ειδική παράγραφος για την προστασία από τον άνεμο; Κι όμως – γιατί κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται. Τα πλαστικά του Suzuki Burgman 400 και η στοκ ζελατίνα πράγματι διώχνουν τον άνεμο μακριά από τον κορμό του αναβάτη και ελάχιστος φτάνει στο πάνω μέρος του κράνους, χωρίς όμως να δημιουργεί στροβιλισμούς και αεροδυναμικό θόρυβο. Το μεγάλο δώρο όμως που κάνει το Suzuki Burgman 400 στον αναβάτη του, είναι η προστασία από τη βροχή. Μάλιστα! Η βροχή με βρήκε στα τούνελ της Κακιάς Σκάλας και με συνόδευσε μέχρι τον Ισθμό. Πήγαινα με ρυθμό 120km/h και ενώ έβλεπα τις σταγόνες στη ζελατίνα, δεν βράχηκαν ούτε οι ώμοι, ούτε τα πόδια μου. Φαίνεται ότι με αυτή την ταχύτητα δημιουργείται ένα αεροδυναμικό προστατευτικό ρεύμα που στέλνει την βροχή προς τα πίσω. Η βροχή δεν ήταν καταρρακτώδης, ξέρω όμως στα σίγουρα ότι με άλλη μοτοσικλέτα θα έπρεπε να σταματήσω για να φορέσω το αδιάβροχο.
Σύντομη στάση στο Λιμένι, γενέτειρα της ιστορικής οικογένειας των Μαυρομιχαλέων μπροστά από τον πύργο των οποίων έστησα το scooter. Ο σκύλος είναι φιλικός με όλο τον κόσμο.
Στο ίδιο μήκος κινούνται και οι στάνταρντ χούφτες που έχει το Suzuki Burgman 400. Προστατεύουν εξαιρετικά τα χέρια από τον αέρα και τα νερά, αν και πρέπει να πω ότι σε κάτι επιτόπου ελιγμούς με τέρμα στριμμένο το τιμόνι μπορεί να ακουμπήσουν τα γόνατα. Σίγουρα όμως χάρηκα που είχα αυτές τις μεγάλες και χούφτες στο ταξίδι. Αναψα και τα θερμαινόμενα γκριπ, αλλά ακόμη και στην ισχυρότερη από τις τρεις σκάλα, δεν κατάλαβα και πολλή ζέστη – εξακολουθούν να είναι αδύναμα σε σχέση με θερμαινόμενα γκριπ που έχουμε δει σε μεγαλύτερου κυβισμού τουριστικές μοτοσικλέτες. Υπάρχουν όμως και σίγουρα, κάπου θα φανούν χρήσιμα.
Στις στροφές – μια… δύσπεπτη εμπειρία
Μέχρι την Τρίπολη το ταξίδι πήγε εξαιρετικά καλά κι αν είχα ρυθμίσει τη σέλα από την αρχή σωστά, θα ήμουν πολύ πιο ξεκούραστος. Μετά τα διόδια της Νεστάνης και τη μεγάλη ευθεία που μπορείς να εξαντλήσεις το γκάζι του Suzuki Burgman 400 και να δεις 155km/h (λίγα παραπάνω στον κατήφορο, αλλά μετά χτυπάει κόφτη) με τη βελόνα στην αρχή της κόκκινης περιοχής (τα πραγματικά είναι 145km/h).
Λίγα λεπτά αργότερα ο όμορφος αυτοκινητόδρομος συνεχίζει για Καλαμάτα κι ο ταξιδιώτης που πάει προς Σπάρτη και Γύθειο πρέπει να τον αφήσει για να πάρει τον επαρχιακό δρόμο. Μέχρι τη Σπάρτη η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη, το τμήμα από Σπάρτη προς Γύθειο έχει μείνει χωρίς ουσιαστική εξέλιξη εδώ και πολλές δεκαετίες.
Στα ορεινά λοιπόν αυτών των διαδρομών συναντάμε και στροφές, οι περισσότερες από τις οποίες είναι αρκετά ανοιχτές και οι πιο κλειστές έχουν έγκαιρη σηματοδότηση. Εκεί λοιπόν το Suzuki Burgman 400 αρχίζει να δείχνει τις σύμφυτες αδυναμίες του που σχετίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου με την γεωμετρία του. Το μακρύ μεταξόνιο σε συνδυασμό με τους μικρής διαμέτρου (όπως είπαμε πιο πάνω) τροχούς, στερούν την καλή αίσθηση πρόσφυσης και του πατήματος των ελαστικών. Κόπιασα αρκετά για να βρω σωστές γραμμές ακόμη και στις πιο ανοιχτές στροφές. Τις περισσότερες φορές το scooter άνοιγε τόσο τη γραμμή του που με έκανε να απορώ πώς είναι δυνατόν να έκανα τόσο λάθος στην εκτίμησή μου. Η απόδοση του κινητήρα επίσης δεν βοηθά. Η ήπια απόκριση στο γκάζι, που τόσο χρήσιμη είναι στο να μην σπινάρει ο τροχός στις εκκινήσεις, σε αφήνει χωρίς δύναμη στην έξοδο της στροφής από την οποία βγαίνεις με τέρμα γκάζι αλλά με τον κινητήρα να ανεβάζει αργά και επομένως να μην σου δίνει τη δυνατότητα να κλίσεις τη γραμμή σου.
Το ίδιο φαινόμενο το είδα πιο έντονα τις επόμενες ημέρες που έκανα τοπικές διαδρομές. Χρειάστηκε να πάω από το Γύθειο στην Καλαμάτα και δοκίμασα και τις δύο διαδρομές. Μια πρόχειρη έρευνα στους χάρτες του internet έδειξε ότι η διαδρομή Γύθειο-Καρδαμύλη-Καλαμάτα (90km) με την διαδρομή Γύθειο-Σπάρτη-Καλαμάτα (100km μέσω Ταϋγέτου) είναι ισάξιας δυσκολίας. Λάθος και μάλιστα μεγάλο! Η διαδρομή Γύθειο-Σπάρτη-Καλαμάτα είναι αρκετά άνετη μέχρι τη Σπάρτη. Μετά, αφού περιπλανηθείς λίγο μέσα στον αστικό ιστό της Σπάρτης παίρνεις τον στενό και ορεινό δρόμο για την Καλαμάτα. Το τοπίο είναι ομολογουμένως συγκλονιστικό, όχι απλά γραφικό. Αλλά ο δρόμος έχει τις πιο στραμπουληχτές στροφές που μπορείς να βρεις σε ορεινό δρόμο. Εκεί η αδυναμία μου να βρω σωστή γραμμή ήταν ακόμη πιο έντονη. Στο στενό δρόμο συχνά αναγκαζόμουν να ισιώσω το scooter και να φρενάρω δυνατά για να διορθώσω τη γραμμή και να συνεχίσω. Χρειάστηκαν πολλά χιλιόμετρα ακόμη για να μπορέσω να «ξεκλειδώσω» τον τρόπο με τον οποίο στρίβει το Suzuki Burgman 400 ώστε να ταξιδεύουμε αρμονικά οι δυο μας, αυτό σήμαινε όμως ότι έπρεπε να μετριάσω τον ενθουσιασμό μου στις εισόδους των στροφών. Να διαλέξω ανοιχτότερες γραμμές με μικρότερη ταχύτητα. Τότε όλα πήγαιναν καλά.
Επιστρέφοντας από την Καλαμάτα στάθηκα στην Καρδαμύλη να φωτογραφίσω τον δύοντα ήλιο. Μετά όμως είχα ακόμη άλλα 50km διαδρομής στο πηχτό και αφέγγαρο σκοτάδι για να φτάσω στη βάση μου στο Γύθειο. Μπρρρ…
Η μικρότερη ταχύτητα ήταν εξυπνότερος τρόπος και για άλλο ένα λόγο. Θυμίζω ότι είμαστε σε επαρχιακούς ορεινούς δρόμους στην Ελλάδα, άρα ανά πάσα στιγμή μπορείς να βρεις τρύπες, κοψίματα, κατσαρώματα κι άλλες ανωμαλίες της κατ’ ευφημισμό ασφάλτου. Οι μικροί τροχοί και οι μαλακές αναρτήσεις δεν είναι σχεδιασμένοι για τέτοιες συνθήκες και το scooter με μεγάλη ταχύτητα μπορεί να αποσταθεροποιηθεί άσχημα. Τις περισσότερες φορές τέτοιες ανωμαλίες τις βλέπεις, άρα μπορείς να αντιδράσεις (η ευελιξία του Suzuki Burgman 400 είναι εξαίρετη). Εκεί που αιφνιδιάζεσαι είναι στο αδιόρατα καθισμένο οδόστρωμα. Πέτυχα μια τέτοια στροφή την επόμενη ημέρα που πήγα από το Γύθειο στην Καλαμάτα μέσω της σημαντικά πιο ξεκούραστης διαδρομής από Καρδαμύλη. Το Suzuki Burgman 400 δεν αποσταθεροποιήθηκε, κράτησε τη γραμμή του (και την επόμενη μέρα που ξαναέπεσα στην ίδια βύθιση του δρόμου) αλλά ένιωσα ότι εξάντλησε την όχι και λίγη για scooter, διαδρομή στις αναρτήσεις του (110mm εμπρός και πίσω).
Αποκατάσταση της πραγματικότητας
Ο δύσπεπτος τίτλος που έδωσα στη προηγούμενη μακροσκελή παράγραφο είναι λίγο παραπάνω προκλητικός από όσο πρέπει, για τον απλούστατο λόγο ότι με το Suzuki Burgman 400 πέρασα πολύ όμορφα σ’ αυτό το τετραήμερο και στα 1205km που έκανα κατά τη διάρκειά του, ψάχνοντας να βρω το πώς θα προσαρμόσω την οδήγησή μου πάνω του (μόνο στις στροφές). Κι εδώ που τα λέμε δεν φταίει πάντα το scooter. Οι διαδρομές που σας περιέγραψα δεν είναι και οι καλύτερα σχεδιασμένες στον κόσμο, αν και κάνοντας το ίδιο ταξίδι με άλλη μοτοσικλέτα επιβεβαίωσα ότι δεν έχω ξεχάσει να οδηγώ, κι ότι μπορώ να εκτιμήσω αρκετά καλά την είσοδο στη στροφή, την γραμμή μου και την έξοδο.
Τα φρένα τα χρειάστηκα πολύ συχνά όταν μου πετάγονταν σκαντζόχοιροι, αλεπούδες, βόδια (τετράποδα κυρίως), κουνάβια και όπως είπα όταν έπαιρνα λάθος τις στροφές και όδευα για το αντίθετο και τα χαντάκια. Είναι αρκετά δυνατά και προοδευτικά, προσφέροντας ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πρέπει να πω ότι στο συγκεκριμένο Suzuki Burgman 400 τα φρένα ήταν καλύτερα από αυτά που θυμόμουν στο προηγούμενο μοντέλο που είδα δοκιμάσει το 2011, αν και δεν έχει αλλάξει κάτι στις προδιαγραφές του.
Ευχάριστο ταξίδι
Πάντως το ταξίδι δεν είναι μόνο οι στροφές, αλλά είναι το σύνολό του. Με το Suzuki Burgman 400 ταξιδεύεις ευχάριστα, με ασφάλεια και με αξιοπρεπή ταχύτητα (είναι μονοκύλινδρο 400άρι, δεν το ξεχνούμε αυτό…) που σου αφήνει χρονικά περιθώρια να σταθείς και να βγάλεις και φωτογραφίες. Πολύ σημαντικό για την εποχή που ζούμε είναι ότι ταξιδεύεις οικονομικά για τον πρόσθετο λόγο ότι την εποχή που γράφονται αυτές οι γραμμές τον Απρίλιο του 2016 επίκειται αύξηση τόσο στην ειδική φορολογία του καυσίμου, όσο και στο ΦΠΑ του. Ας πούμε λοιπόν μερικά πράγματα για την κατανάλωση.
Κατανάλωση
Προτίμησα να ταξιδεύω στον ανοιχτό δρόμο με 120km/h περίπου επειδή έβλεπα στην ένδειξη μέσης κατανάλωσης στο ταχύμετρο ότι «καίω» 4,5lt/100km. Αυτή είναι και η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ μέση κατανάλωση που μέτρησα και γεμίζοντας επανειλημμένα το ρεζερβουάρ. Πηγαίνοντας πιο αργά (στο δρόμο Αρεόπολη-Καλαμάτα) είδα την κατανάλωση να πέφτει στα 3,9lt/100km. Στο δρόμο της επιστροφής από Καλαμάτα προς Τρίπολη (έχει κάτι ξεγυρισμένες ανηφοριές εκεί) πήγαινα με 150km/h οπότε η κατανάλωση είχε ανέβει στα 5lt/100km. Η αναλογική ένδειξη της στάθμης βενζίνης είναι αναμενόμενα ανακριβής (εφόσον το ρεζερβουάρ δεν έχει συμμετρικό σχήμα, δύσκολα μπορεί να φτιαχτεί αξιόπιστο βενζινόμετρο). Στα πρώτα 100km/h θα βλέπετε ότι γεμάτο. Στα επόμενα 80km/h θα το δείτε να φτάνει προς την κόκκινη περιοχή του αρκετά πιο γρήγορα.
Διόδια
Σας είχα υποσχεθεί δυο κουβέντες για τα διόδια. Αυτονόητο είναι ότι πρέπει να τα έχετε προϋπολογίσει στα έξοδα του ταξιδιού επειδή δεν είναι λίγα. Για το ταξίδι Αθήνα – Γύθειο – Καλαμάτα – Αθήνα (με χρήση Αττικής Οδού) θα χρειαστείτε ένα σεβαστό ποσό. Εχουμε και λέμε: Αττική οδός 1,40€ + Ελευσίνα (ή Ασπρόπυργος) €1,40 + Ισθμός €1,20 + Σπαθοβούνι €1,70 + Νεστάνη €1,60 = €7,30. Μετά από την Τρίπολη (εκεί είναι τα διόδια Νεστάνης) δεν υπάρχουν άλλα διόδια προς Σπάρτη και Γύθειο, οπότε πληρώνουμε και πάλι όταν ξεκινάμε την επιστροφή από Καλαμάτα. Πάμε: Καλαμάτα €0,90, Βελιγοστή €0,80, Γέφυρα Μάναρη €1,30, Νεστάνη €1,60, Σπαθοβούνι €1,70, Ισθμός €1,20, Ελευσίνα €1,40, Αττική οδός €1,40 = €10,30. Είναι περίπου τα καύσιμα που καίει το Suzuki Burgman 400 για 200km, η εντύπωση δε που αποκομίζεις είναι ότι πληρώνεις κάθε τρεις και λίγο. Δεν είναι επί του παρόντος να σχολιάσω άλλο επ’ αυτού, πέρα από το αυτονόητο, ότι για τα ελληνικά δεδομένα εισοδήματος, το κόστος αυτό είναι υψηλό. Δεν φταίει όμως το Suzuki Burgman 400 γι’ αυτό.
Το Suzuki Burgman 400 είναι πραγματικά ταξιδιάρικο scooter
Δεν χωράει καμία αμφιβολία. Με το Suzuki Burgman 400 ταξιδεύεις ωραία, άνετα, γρήγορα, με ασφάλεια, πήρα μαζί όσα πράγματα χρειάστηκα, έκανα πάνω από 1200km και δεν χρειάστηκε τίποτε εκτός από βενζίνη. Όπως περιέγραψα αναλυτικά, πρέπει να πας με τα νερά του – να προσαρμόσεις λίγο την οδήγησή σου σ’ αυτά που σου ζητά η σκουτεράδικη γεωμετρία του. Το Suzuki Burgman 400 όμως απέδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί καλά σε δύσκολες αποστολές (νυχτερινή οδήγηση χωρίς φεγγάρι στα ορεινά της Καρδαμύλης είναι μια βαθιά ψυχοσωματική εμπειρία και χαίρομαι που είχα τα καλά φώτα του Burgman) με βροχή και με αέρα, με ομίχλη και με λιακάδα. Παραδέχομαι ότι αρχικά δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή για να κάνω αυτό το τετραήμερο, εκ των υστέρων όμως βλέπω ότι έχω πολλές καλές αναμνήσεις από αυτό το ταξίδι. Ξέρω ότι το κόστος του δεν είναι χαμηλό (δείτε το εδώ κυρίως στην έκδοση Suzuki Burgman 400Z που οδηγήσαμε, με τα θερμαινόμενα γκριπ και την πλάτη συνεπιβάτη), η πραγματικότητα όμως είναι ότι ως όχημα προσφέρει μια αξιόλογη πολυχρηστικότητα, ευκολία στη χρήση και οικονομία, ενώ τις μεταφορικές του δυνατότητες θα τις φτάσετε σε άλλο όχημα μόνο με έξτρα αξεσουάρ. Αν το επιλέξετε είμαι βέβαιος ότι θα απολαύσετε το ταξίδι όπως κι εγώ.
Copyright© Δημήτρης Μπαζίνας – 2016
Φωτογραφίες: Γιώργος Καραγιωργάκης – 2016
Suzuki (επίσημο site)
Τεχνικά Χαρακτηριστικά Suzuki AN 400Z Burgman (2016) Κινητήρας Suzuki τετράχρονος, μονοκύλινδρος, υγρόψυκτος με μονό επικεφαλής εκκεντροφόρο και τέσσερις βαλβίδες. Διάμετρος x Διαδρομή (mm) 81 x 77,6 Χωρητικότητα (cc) 400 Σχέση συμπίεσης 11,2:1 Μέγιστη ισχύς 33hp (24kW) / 7.000rpm Μέγιστη ροπή 3,5kgm (34,4Nm) / 5.000rpm Τροφοδοσία Ηλ. Ψεκασμός με σώμα ψεκασμού 38mm Εκκίνηση Μίζα Λίπανση Υγρό κάρτερ Κιβώτιο CVT Πλαίσιο Χαλύβδινο σωληνωτό Μπροστινή ανάρτηση Τηλεσκοπικό πιρούνι με διάμετρο 41mm και διαδρομή 110mm Πίσω ανάρτηση Μονό αμορτισέρ με μοχλικό και διαδρομή 110mm Μπροστινό φρένο 2 Δίσκοι 260mm, με δαγκάνες 2 εμβόλων ABS Πίσω φρένο Δίσκος 210mm με δαγκάνα 2 εμβόλων ABS Μπροστινό ελαστικό 120/80-14 Bridgestone Hoop Πίσω ελαστικό 150/70-13 Bridgestone Hoop Μήκος (mm) 2.270 Πλάτος (mm) 825 Υψος (mm) 1.385 Υψος σέλας (mm) 710 Μεταξόνιο (mm) 1.585 Ιχνος (mm) 102 Γωνία Caster 25,6 Βάρος (kg) 225 πλήρες υγρών Ρεζερβουάρ (lt) 13,5 Μετρήσεις MrBike Τελική ταχύτητα (km/h) 145 (ένδειξη ταχυμέτρου 155) Μέση κατανάλωση (lt/100km) 4,5