Yamaha R1 Streetfighter Turbo, Power House, Pavlito Project 265hp

Το θέμα με τη δύναμη που αποδίδει μια μοτοσικλέτα είναι μεγάλο και εκτενώς ανεπτυγμένο τόσο στο internet όσο και στον τύπο. Υπάρχουν φορές που οι απόψεις διίστανται και η συζήτηση περιπλανιέται σε πολλά και άσχετα topics, είτε από γνώστες είτε από άλλους που είτε άκουσαν είτε είδαν είτε φαντάζονται…

Στην προκειμένη περίπτωση θα ασχοληθούμε με μια μοτοσικλέτα της οποίας η απόδοση δεν αμφισβητείται αφού καταφέρνει να κάνει οποιοδήποτε superbike, hyperbike ή ότι άλλο …bike θέλετε, να δείχνει ήρεμο και ξενέρωτο. Ένα καλορυθμισμένο turbo kit και πολλή τρέλα δημιούργησαν μια μοτοσικλέτα κόσμημα, μια μοτοσικλέτα που κάλλιστα θα θαυμάζαμε σε κάποια από τις διεθνείς εκθέσεις βελτίωσης που γίνονται στο εξωτερικό.

Εμπνευστής της ιδέας ο Παύλος Παπαδόπουλος (Pavlito) και εφαρμοστής το Power House, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα βελτίωσης στην Ελλάδα, με διεθνή απήχηση.

Ο Νίκος Μαυρομάτης, η ψυχή του Power House, έχει εξαντλήσει μέσα από μια πορεία πολλών χρόνων το θέμα turbo για τα Yamaha R1, σε σημείο να δέχεται παραγγελίες από το εξωτερικό, αφού τα turbo kit που έχει δημιουργήσει είναι διάσημα, τόσο λόγω απόδοσης, όσο και λόγω του ότι ελάχιστοι βελτιωτές στον κόσμο ασχολούνται με το «τούρμπισμα» των Yamaha R1.

Ο Pavlito, φανατικός της Ιαπωνικής εταιρείας, βρέθηκε με ένα απλό Yamaha R1 μοντέλο 2000, το οποίο το 2010 φαντάζει αδύναμο και, αν όχι αδιάφορο, βαρετό, τη στιγμή που οι μοτοσικλέτες της κατηγορίας έχουν πλέον τουλάχιστον +30hp στον τροχό.

Η φιλία των δύο (ΜαυρομάτηPavlito) οδήγησε στη δημιουργία της εκπληκτικής μοτοσικλέτας που βλέπετε…

Piece of art! 

Έχω παρακολουθήσει σχεδόν από την αρχή το serial Power Houseturbo, οπότε και έχω δει αρκετές από τις μοτοσικλέτες στις οποίες έχει τοποθετηθεί turbo kit. Ετούτη εδώ όμως είναι διαφορετική. Όταν είδα τον Pavlito με το μπλε Streetfighter R1 εντυπωσιάστηκα. Ήξερα ότι είναι μερακλής, όμως στην προκειμένη περίπτωση η μοτοσικλέτα του είναι εκπληκτική!

Βαμμένη ολόκληρη στο μπλε της Yamaha, με προσοχή στη λεπτομέρεια με τα μπλε σωληνάκια και την ιδίου χρώματος αλυσίδα και μανέτα φρένου, το εντυπωσιακό χρωμιωμένο intercooler μπροστά από το ψυγείο και τον προσεκτικά προσαρμοσμένο προβολέα από Yamaha FZ1, πρόκειται για μια μοτοσικλέτα που ξεχειλίζει από το μεράκι των δημιουργών της. Ήταν προφανές, ότι ο φίλος Κώστας Μιχαηλίδης, μηχανικός στο Power House και αρρωστημένα τελειομανής, είχε εμπλακεί βαθιά στην κατασκευή της μοτοσικλέτας.

Εάν στις περισσότερες μοτοσικλέτες που έχει βελτιώσει το Power House υπάρχει μια σεμνή εμφάνιση, σε τούτη εδώ την κατασκευή δεν υπάρχει τίποτε σεμνό επάνω της. Ούτε στην όψη ούτε στον ήχο που είναι ικανός να ξυπνήσει ολόκληρη κωμόπολη με έναν ξερό, δυνατό και άσπλαχνο ήχο που θυμίζει μοτοσικλέτα MotoGP! Στο μπροστινό μέρος του κινητήρα η τουρμπίνα της Switzer δηλώνει ξεδιάντροπα ότι εδώ σταματούν τα παιχνίδια κάτι που άλλωστε διαπιστώνει ο αναβάτης και όλοι όσοι βρίσκονται γύρο του, από την στιγμή που η μοτοσικλέτα αρχίσει να λειτουργεί.

Real animal!

Λόγω της στενής σχέσης που έχουμε με το Power House, είχα την τύχη να οδηγήσω αρκετές μοτοσικλέτες με turbo. Οι περισσότερες όμως ήταν supersport με γεωμετρία και θέση οδήγησης που βοηθούσε στον έλεγχο από το απότομο ξέσπασμα ισχύος του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα.

Ανεβαίνοντας στη σέλα της μοτοσικλέτας που παρουσιάζουμε, ένιωσα διαφορετικά. Το fat bar τιμόνι της Pazzaz, τα όργανα πίσω από τον προβολέα (ιδιαίτερα τακτοποιημένα ομολογώ), το μανόμετρο της πίεσης της εισαγωγής, δημιουργούσαν μια διαφορετική εικόνα. Κυρίως βέβαια η έλλειψη του φέρινγκ, που τελικά όμως δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα…

Ξεκινώντας τις πρώτες διερευνητικές βόλτες έκανα αρκετές διαπιστώσεις:

-Ο κινητήρας πριν η τουρμπίνα ανεβάσει πίεση είναι αρκετά ήπιος, σε σημείο ανησυχητικό.

-Το μεγάλο τιμόνι, είναι αρκετά μεγάλο και δημιουργεί αστάθεια όταν η ταχύτητα ανέβει.

-Σημαντικό πρόβλημα είναι ότι στην επιτάχυνση δεν έχεις από πού να κρατηθείς και κρεμιέσαι από το τιμόνι ταράσσοντας έτσι την ισορροπία της μοτοσικλέτας.

-Με το τιμόνι στη θέση αυτή, οδηγείς όρθια, άρα το κέντρο βάρους της μοτοσικλέτας έχει έρθει προς τα πίσω, ελαφρώνοντας πολύ το μπροστινό μέρος. Όταν η τουρμπίνα ανεβάσει την πίεση και ο κινητήρας δώσει τη δύναμή του, το μπροστινό μέρος σηκώνεται αστραπιαία και χρειάζονται «χέρια» για να καταφέρει κανείς να μην φάει «καπάκι».

-Η δύναμη έρχεται με ένα αξιοσημείωτο lag, αλλά όταν έρθει είναι καταιγιστική.

Το θέμα είναι ότι η τελική μετάδοση δεν είναι αρκετά μακρύτερη από την stock (ένα δόντι μπροστά μακρύτερη μόνο) πράγμα που σημαίνει ότι η τεράστια ροπή κάνει την μοτοσικλέτα πραγματικά άγρια!

Καθώς είχα την ευκαιρία να οδηγήσω για λίγα χιλιόμετρα στο δρόμο το Yamaha R1 Streetfighter Turbo του Pavlito, διαπίστωσα ότι η μοτοσικλέτα λειτουργεί εξαιρετικά και εάν κανείς εξοικειωθεί (εάν βέβαια τα καταφέρει ποτέ) με τη δύναμη, τότε μπορεί να οδηγεί κανονικά, αρκεί βέβαια να συνειδητοποιήσει ότι τα χιλιόμετρα αυξάνονται αστραπιαία.

Performance Test!

Η πραγματική δοκιμασία, για τη μοτοσικλέτα και τον αναβάτη είναι βέβαια η δοκιμή επιτάχυνσης. Εκεί όμως τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, καθώς η full επιτάχυνση σημαίνει σούζες και νευρική συμπεριφορά, ταυτόχρονα με υψηλή ταχύτητα.

Το πρώτο πέρασμα ήταν διερευνητικό. Η πρώτη ξεκινά με lag, όμως μόλις ο κινητήρας ανεβάσει στροφές (και η τουρμπίνα πίεση) τότε τα πράγματα αλλάζουν. Με το γκάζι «χουφτωμένο» ο μπροστινός τροχός σηκώνεται γρήγορα στον αέρα και η αλλαγή σε δευτέρα δεν έχει σημαντική διαφορά. Προσπαθώ να κρατήσω λίγο παραπάνω τη σούζα και αλλάζω γρήγορα σε τρίτη. Η απίστευτη ροπή του κινητήρα στέλνει και πάλι τον μπροστινό τροχό στον αέρα με το που ανοίξω γερά το γκάζι. Αλλάζω σε τέταρτη σχέση ανοίγω το γκάζι δυνατά, όμως μόλις που προλαβαίνω να βάλω πέμπτη σχέση με τον μπροστινό τροχό στον αέρα. Είναι προφανές ότι έχω χάσει αρκετή επιτάχυνση με τις αλλαγές, όμως δεν υπάρχει άλλη λύση. Το κοντέρ δείχνει ήδη πάνω από 230km/h και το τιμόνι είναι πολύ νευρικό. Αναγκαστικά κάθομαι πίσω, ώστε να επεμβαίνω όσο το δυνατόν λιγότερο στο τιμόνι, βρίσκοντας κόντρα στο μονόσελο. Αυτό χειροτερεύει την κατάσταση με τη σούζα.

Ακόμη και με πέμπτη σχέση το full άνοιγμα του γκαζιού σηκώνει τον μπροστινό τροχό στον αέρα. Δεν μπορώ να το πιστέψω και βλέπω ήδη 260km/h. Αλλάζω σε έκτη και ανοίγοντας το γκάζι νιώθω επιτάχυνση που με ζαλίζει. Δεν έχω οδηγήσει ποτέ μου μοτοσικλέτα που με την έκτη σχέση να επιταχύνει τόσο γρήγορα. Μόλις αυξηθούν οι στροφές και ο κινητήρας πλησιάσει το σημείο της μέγιστης ροπής του και πάλι η μοτοσικλέτα σουζάρει. Είναι απίστευτο! Το τιμόνι σπαρταράει και πολύ πριν πιάσω τελική κλείνω το γκάζι, λίγο πάνω από τα 280Km/h (πραγματικά).

Επιστρέφω στην εκκίνηση μελετώντας τη δεύτερη προσπάθεια. Περισσότερες στροφές στην εκκίνηση, προσοχή στις αλλαγές και φυσικά σφίξιμο του Ohlins σταμπιλιζατέρ (για να μην σκοτωθώ…).

Η δεύτερη προσπάθεια ελάχιστα διαφέρει από την πρώτη, μόνο που τώρα τα πάντα είναι πιο ελεγχόμενα. Όμως και πάλι με το που κάθομαι πίσω στη σέλα, το μπροστινό μέρος είναι πολύ ασταθές και πάλι με οδηγεί στο να σταματήσω πολύ πριν φτάσω την τελική της μοτοσικλέτας.

Για λόγους ασφάλειας δεν προσπάθησα τρίτη φορά, εκτιμώ όμως ότι δεν είχε νόημα.

Μετρήσεις MrBike

Επιταχύνσεις από στάση
0-18m (sec) 2,46 0-50m (sec) 3,94 0-100m (sec) 5,66 0-100km/h (sec) 4,64 1/4mile (sec) 11,57 (226,06km/h) 0-1000m (sec) 19,95 (280,07km/h) Μέγιστη ταχύτητα (km/h) 300+

Adrenaline 

Η μοτοσικλέτα του Pavlito είναι μια μοτοσικλέτα που θα κάνουμε πολύ καιρό να ξεχάσουμε. Δεν είναι ο εκπληκτικά στημένος κινητήρας ή η εμφάνιση της μοτοσικλέτας που προκαλεί θυμίζοντας ξένους βελτιωτές. Είναι η απόδοσή της που είναι πραγματικά εκρηκτική και είναι βέβαιο ότι κάνει τον αναβάτη της να αισθανθεί όση ανατριχίλα μπορεί να προσφέρει ένα από τα ταχύτερα οχήματα που υπάρχουν στον πλανήτη! Σίγουρα θα γινόταν πολύ πιο ευκολοοδήγητη με ένα διαφορετικό, μακρύτερο ψαλίδι και με μακρύτερο γρανάζωμα, χάνοντας ελάχιστο από το excitement που προσφέρει!

 

Power House: Ισμήνης 6, Δάφνη, τηλ. 210 97.62.713