Στο Scooter Moto Festival του 2014 που έγινε στις 4 με 7 Απριλίου στην Τεχνόπολη στο Γκάζι είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε μια μεγάλη συλλογή από κλασικές μοτοσικλέτες μερικές μάλιστα από τις οποίες ήταν εξαιρετικά σπάνιες.
Υπήρχαν μοντέλα σχεδόν από όλες τις δεκαετίες με το παλιότερο κλασικό να χρονολογείται στο 1919 και το πιο σύγχρονο να φτάνει στη δεκαετία του ’80. Η ευκαιρία να δούμε τέτοιες εκθέσεις από κοντά παρουσιάζεται αρκετά δύσκολα και αραιά. Η τελευταία μεγάλη έκθεση κλασικών μοτοσικλετών είχε γίνει το 2009 με την ονομασία Mythic Bikes (για όποιον τη θυμάται). Για το λόγο αυτό, το MrBike.gr προσπάθησε να συγκεντρώσει τις μοτοσικλέτες που βρέθηκαν στο Γκάζι (τουλάχιστον τις περισσότερες) έτσι ώστε να αποτυπωθούν και να καταγραφούν για να μπορούμε να τις θαυμάζουμε τώρα που η έκθεση έχει τελειώσει και προσθέτοντας μερικές πληροφορίες, να καταλαβαίνουμε καλύτερα τι βλέπουμε. Τα εύσημα βέβαια πρέπει να αποδοθούν στα μέλη της Ελληνικής Λέσχης Κλασικής Μοτοσικλέτας που κατάφεραν να στήσουν ένα «περίπτερο» που αποτελούσε –για άλλη μια φορά- μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία και μια πολύτιμη πηγή γνώσης.
Η καταγραφή των μοτοσικλετών γίνεται αλφαβητικά.
Benelli Tornado 650 του 1972. Ένα café racer με δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα 57hp που κατασκευάστηκε με στόχο τη βρετανική και την αμερικάνικη αγορά. Δείτε το αεριζόμενο ταμπούρο εμπρός αλλά και τα πολύ χαμηλά clip ons.
BMW R12 του 1935. Πρόκειται για ένα από τα πολύ επιτυχημένα μοντέλα της BMW με τα οποία έσπαγε τη δεκαετία του ’30 τα ρεκόρ ταχύτητας το ένα πίσω από το άλλο. Ηταν η πρώτη μοτοσικλέτα παραγωγής με τηλεσκοπικό πιρούνι. Ο κινητήρας της είναι πλαγιοβάλβιδος 750cc με απόδοση 18hp. Η θύελλα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότερες από αυτές να μετατραπούν σε πολεμικές.
BMW R68 του 1953. Είναι μια από τις σπανιότερες και πιο περιζήτητες μοτοσικλέτες της BMW. Μόλις 1452 κομμάτια κατασκευάστηκαν από το 1952 έως το 1954. Είναι η σπορ έκδοση των μοντέλων R67 με βελτιωμένο boxer κινητήρα απόδoσης 35hp. Πρόσφατα σε δημοπρασίες κάποια R68 ξεπέρασαν τις €60.000!
BMW R 90S του 1975. Το sport boxer. Μια από τις ωραιότερες μοτοσικλέτες της BMW, πάνω στην οποία βασίστηκε το Concept Ninety του Roland Sands. Κατασκευάστηκε από το 1973 έως το 1976 και έχει κερδίσει τον Πρωτάθλημα AMA Superbikes του 1976 στις ΗΠΑ. Ο κινητήρας του αποδίδει 67hp, έχει πεντατάχυτο κιβώτιο και bikini φέρινγκ σε μια εποχή που τα φέρινγκ τοποθετούνταν μόνο στους αγώνες και μάλιστα όχι από όλους τους αναβάτες.
BSA A 50 του 1962. Ενα ιστορικό μοντέλο για τη BSA καθώς το BSA A50 500cc ήταν το πρώτο μοντέλο με το κιβώτιο ταχυτήτων ενσωματωμένο στο στροφαλοθάλαμο, μαζί με το A65 650cc. Κατασκευαζόταν μέχρι τις αρχές του ’70 που με διάφορες βελτιώσεις απέδιδε 33hp.
BSA M20 του 1943. Το λεγόμενο και «συμμαχικό». Ηταν μια ήδη απηρχαιωμένη μοτοσικλέτα τη δεκαετία του ’40 με πλαγιοβάλβιδο κινητήρα, τετρακάλαμο πιρούνι, χωρίς πίσω ανάρτηση, αλλά αυτή διάλεξε το Βρετανικό Υπουργείο Πολέμου και κατασκευάστηκε σε μεγάλους αριθμούς για τον Πόλεμο. Πιο σπουδαίο ρόλο έπαιξε στην Ελληνική ανοικοδόμηση στα μεταπολεμικά χρόνια.
BSA Rocket III του 1972. Ο τρικύλινδρος κινητήρας του BSA Rocket III ήταν ο ίδιος με του Triumph Trident 750cc την εποχή που η BSA ήταν στην ιδιοκτησία της Triumph. Θα μπορούσε να ήταν το μοντέλο που θα έκανε πάταγο αν δεν χρειαζόταν τόσα πολλά χρόνια για να βγει το πρωτότυπο στην παραγωγή, όταν πια τα ιαπωνικά τετρακύλινδρα είχαν πιάσει τον παλμό της αγοράς.
BSA Sloper S 30-13 του 1930. Ηταν ένα πρωτοποριακό μοντέλο για την εποχή του. Ηταν το πρώτο που απέκτησε ρεζερβουάρ πάνω από την κεντρική δοκό του πλαισίου που σήμαινε ότι το ύψος της σέλας ήταν πιο χαμηλό και η μοτοσικλέτα έγινε φιλικότερη. Ο κύλινδρος απέκτησε κλίση προς τα εμπρός, ενώ είχε επικεφαλής βαλβίδες (σύγχρονα και μεταγενέστερα μοντέλα του ήταν πλαγιοβάλβιδα).
Ducati 900 SS του 1981. Μια θρυλική εποχή για τη Ducati και για τις ιταλικές μοτοσικλέτες γενικότερα. Το Ducati 900SS ήταν η εξέλιξη του επιτυχημένου 750SS και δημιουργήθηκε για να μπορεί η ιταλική εταιρία να ανταγωνιστεί τα μεγαλύτερου κυβισμού γιαπωνέζικα πολυκύλινδρα μοντέλα. Η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα του κ. Δημήτρη Μπίνη κέρδισε την 1η θέση στο 1ο σιρκουί Τατοΐου το 2012.
Harley Davidson VC του 1930. Ένα πρώιμο μοντέλο με τον flathead κινητήρα που είχαν τα Harley μέχρι και τη δεκαετία του ’40. Το συγκεκριμένο του κ. Γιάννη Λάνδρου έχει κερδίσει το πρώτο βραβείο για την παλαιότερη μοτοσικλέτα σε κυκλοφορία στο 2ο Athens Vday το 2011.
Harley Davidson WLC 750cc του 1943. Το στρατιωτικό Harley με τον πλαγιοβάλβιδο κινητήρα και πολεμική εξάρτηση που περιλαμβάνει σκαπανικό, βάση Tommigun, κάγκελα, ποδιά για τα γόνατα και δερμάτινες τσάντες και βέβαια στρατιωτική βαφή χωρίς χρώμια.
Honda ATC 70 του 1984. Κλασική τρίροδη 70άρα γουρουνίτσα με κινητήρα με κύλινδρο σε οριζόντια διάταξη που δεν μπορείς να μην τη ζηλέψεις.
Honda CB 750 του 1983. Ένα από τα σπουδαιότερα ορόσημα της πιο σύγχρονης ιστορίας, της μοτοσικλέτας που ώθησε τα περισσότερα ευρωπαϊκά εργοστάσια στο μαρασμό. Το τετρακύλινδρο Honda ήταν δυνατό, αξιόπιστο και οικονομικό πιο προσιτό από πολλές άλλες μοτοσικλέτες της ίδιας κατηγορίας, ενώ σήμερα είναι ένα περιζήτητο κλασικό.
Honda Z 50A Mini Trail του 1970. Ένας πολύ πρώιμος μπόμπος και πολύ ωραία συντηρημένος. Προσέξτε ότι δεν έχει πίσω ανάρτηση (ξερός).
Honda Z 50R του 1984. Με περιβολή motocross στα αγωνιστικά χρώματα της Honda της περιόδου εκείνης (κόκκινο με μπλε σέλα και κίτρινα number plates).
Indian Scout 741 του 1942. Τα Scout της εποχής αυτής κατασκευάστηκαν για στρατιωτική χρήση με V-2 πλαγιοβάλβιδο κινητήρα 500cc, τα πολιτικά χρώματα όμως του πάνε πολύ περισσότερο.
Kawasaki H2 750 του 1973. Ενας θρύλος των δρόμων είναι το τρικύλινδρο δίχρονο Η2 750 Μach IV που ονομάστηκε και “Wheelie King” καθώς αντικατέστησε το επίσης τρικύλινδρο Η1 500 Mach III γνωστό ως και “widowmaker”. Απέδιδε 74hp και ζύγιζε λιγότερα από 200kg ενώ έκανε το 400άρι σε 12 δευτερόλεπτα περίπου, μια επίδοση άγνωστη για μοτοσικλέτες παραγωγής της εποχής.
Kawasaki Z 1300 του 1981. Ενας κολοσσός που προέρχεται από μια εποχή πειραματισμών με τους εξακύλινδρους κινητήρες. Το μόνο εξακύλινδρο μοτέρ της Kawasaki ήταν στην παραγωγή από το 1979 έως το 1989 και απέδιδε 120hp. Τέτοια νούμερα όπως αυτά εκείνη την εποχή είχαν δώσει αφορμή για την οπισθοδρομική και γραφειοκρατική επιβολή περιορισμών ισχύος σε ευρωπαϊκές χώρες. Τα τελευταία κομμάτια του Ζ 1300 είχαν ψεκασμό σε μια προσπάθεια μείωσης της κατανάλωσης, το συγκεκριμένο όμως του κ. Δημήτρη Μπίνη είναι πρώιμο μοντέλο με τα καρμπιρατέρ (και την υψηλή κατανάλωση).
Lambretta SX 150 του 1968 πριν και μετά. Μια όμορφη εικόνα που μπορεί να μας χαρίσει μόνο η Λέσχη Κλασικής Μοτοσικλέτας. Μια Lambretta SX 150 (το scooter του Ferdinando Inoccenti) πριν την αναπαλαίωση και μετά.
Moto Guzzi Airone 250 του 1951. Το μονοκύλινδρο μοντέλο των 250cc με τον κύλινδρο παράλληλο με το έδαφος (κλασική διάταξη των παλιότερων Moto Guzzi) είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 1939 και έμεινε στην παραγωγή έως το 1954 με διάφορες βελτιώσεις. Στο πολύ όμορφο μοντέλο του κ. Γιώργου Ζαλοκώστα προσέξτε τα αμορτισέρ στην πίσω ανάρτηση και το καταπληκτικό σχέδιο του ψαλιδιού που βάζει τα γυαλιά σε πολύ πιο σύγχρονες κατασκευές.
Moto Guzzi Ercole 500 του 1950. Σπάνιο και αξιοθαύμαστο. Είναι μια επαγγελματική μοτοσικλέτα με ανατρεπόμενη καρότσα, πεντατάχυτο κιβώτιο με όπισθεν σε διάταξη Η όπως στα αυτοκίνητα και όχι σειριακό, με αλλαγή στο χέρι και οριζόντιας διάταξης κινητήρα 500cc. Το ωφέλιμο φορτίο του ήταν 830kg, επομένως για μοτοσικλέτα 500 κυβικών ήταν πραγματικός Ηρακλής.
New Imperial Standard M46 του 1930. Η New Imperial ήταν ένα εργοστάσιο μοτοσικλετών με έδρα το Birmingham που ιδρύθηκε περί το 1900 και έκλεισε το 1938. Τα μοντέλα γύρω στο 1930 κατασκευάστηκαν όταν η εταιρία ήταν στο ζενίθ της, ενώ τεχνολογικά και ποιοτικά η New Imperial ήταν πρωτοπόρος καθώς κατασκεύαζε unit construction (κιβώτιο ταχυτήτων στο στροφαλοθάλαμο) ήδη από τη δεκαετία του ’30.
Norton Atlas 750 του 1967. Ένα από τα κλασικά δικύλινδρα βρετανικά μοντέλα. Τα Atlas κατασκευάστηκαν από το 1962 έως το 1968 σε διάφορες εκδόσεις (υπήρχαν σε 600 και 650cc) αλλά το 750άρι απέδιδε 55hp. Αντικαταστάθηκε από το Norton Commando.
Norton Commando Norvil replica 1972. Τα Norton Commando 750cc είναι από τις ωραιότερες βρετανίδες δικύλινδρες μοτοσικλέτες. Στο μοντέλο του κ. Βασίλη Γιάννου με ωραίες Norvil πινελιές.
NSU Max 250 του 1953. Άλλο ένα πριν και μετά σκηνικό για να τρομάζουν όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την αναπαλαίωση (αν και το μπλε Max είναι λίγο μεταγενέστερο από το μαύρο). Τα NSU Max ήταν από τις πιο δημοφιλής μοτοσικλέτες στη Γερμανία στα χρόνια τους χάρη στην αξιοπρεπή δύναμη του κινητήρα των 17hp, το πρεσαριστό πλαίσιο και τις αναρτήσεις με ψαλίδι εμπρός και σε μορφή Cantilever με το αμορτισέρ κάτω από τη σέλα μέσα στο πλαίσιο.
NSU Quickly 50 του 1955. Κάποτε ήταν το δίκυκλο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κόσμο. Μετά το ξεπέρασε το Velosolex και μετά ήρθαν τα παπιά. Ηταν ένα μοτοποδήλατο με πετάλια που είναι πλέον περιζήτητο κλασικό.
P & M Panther 555cc του 1921. Η εταιρία Phelon & Moore ήταν άλλο ένα βρετανικό εργοστάσιο που ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και λειτούργησε μέχρι το 1967. Δημιούργησε αξιόπιστες αλλά και απλές κατασκευές, ενώ τα μεγάλα μοντέλα, όπως αυτό των 555cc του κ. Μάνου Φωστιέρη είχαν κεκλιμένο κύλινδρο προς εμπρός.
Parilla Turismo Special 175 του1954. Οι δημιουργίες του Giovanni Parilla έγιναν διάσημες για τις αγωνιστικές τους επιτυχίες και τις πολύ καλές τους επιδόσεις. Το καλοσχεδιασμένο Turismo175 έγινε γνωστό για τον υψηλά τοποθετημένο εκκεντροφόρο (high cam) με το πολύ κοντά ωστήρια και μετά από τις αγωνιστικές του επιτυχίες κατασκευάστηκε και σε εκδόσεις 200 και 250cc.
Rudge Whitworth Sport 500 του 1928. H βρετανική Rudge Whitworth προήλθε από την συγχώνευση δύο εργοστασίων ποδηλάτων κι έφτιαξε μοτοσικλέτες από το 1911 έως το 1946. Τα μοντέλα του 1928 όπως αυτό της φωτογραφίας ήταν τα πρώτα με το ρεζερβουάρ πάνω από τη δοκό του πλαισίου. Λίγο αργότερα η Rudge σχεδίασε τετραβάλβιδες κεφαλές σε κινητήρες 350cc και κέρδισε το Junior TT του 1930.
Sachs Wanderer 100 του 1940. Η Wanderer ήταν μια εταιρία που έφτιαχνε μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα στις πρώτες δεκαετία του εικοστού αιώνα. Η ιστορία του εργοστασίου είναι αρκετά πολυκύμαντη με τα αυτοκίνητα να καταλήγουν στην Auto Union (σήμερα Audi) και τις μοτοσικλέτες να εξελίσσονται στα Jawa. Εδώ έχουμε ένα όμορφο μοτοποδήλατο με κινητήρα Fichtel & Sachs του κ. Σπύρου Παπαδάκη.
Sachs 125 του 1986. Στρατιωτικό μοντέλο με δίχρονο κινητήρα και στιβαρό ψαλίδι στο μπροστινό σύστημα που κατασκευάστηκε κυρίως για τον γερμανικό στρατό. Υπάρχει ολόιδιο μοντέλο από την Hercules.
Scootamota του 1919. Θεωρείται το πρώτο scooter στον κόσμο και κατασκευάστηκε από το βρετανικό εργοστάσιο ABC από το 1919 έως το 1922 μόλις. Είναι εξαιρετικά σπάνιο καθώς σώζονται ελάχιστα κομμάτια στον κόσμο (πιθανόν μονοψήφιος αριθμός) και το συγκεκριμένο ανήκει στον κ. Γιώργο Παπαδήμα. Στη φωτογραφία είναι τοποθετημένο πάνω στην καρότσα του Moto Guzzi Ercole.
Suzuki RG 500Γ του 1984. Η εμβληματική ρέπλικα GP500 της Suzuki που κατασκευάστηκε για να ανταγωνιστεί έναν άλλο θρύλο των δρόμων, το Yamaha RD 500. Είχε αλουμινένιο πλαίσιο και δίχρονο τετρακύλινδρο κινητήρα σε τετράγωνη διάταξη με απόδοση 95hp και επιτάχυνση που προκαλούσε τρόμο.
Triton Dresda. Πλαίσιο Norton Featherbed του 1962 και κινητήρας Triumph T 150 του 1972 φτιαγμένο από την Dresda, μια εταιρία που έφτιαξε Triton πριν κατασκευάσει το δικό της πλαίσιο. Το συγκεκριμένο είναι του κ. Κώστα Ματζουράνη και αναπαλαιώθηκε από τον κ. Θεόδωρο Δουρμούσογλου.
Triton. To άλλο Triton που είδαμε στο Scooter Moto Festival ήταν αυτό του κ. Κώστα Μαχαίρα με κινητήρα Triumph T 120 650cc του 1970 και πλαίσιο Norton Featherbed του 1953
Triumph T20 Tiger Cub 200 του 1955. Μια μικρή μοτοσικλέτα που στόχο της είχε να ανταγωνιστεί άλλες μικρές μοτοσικλέτες στην εποχή που η Triumph είχε και μικρά κυβικά στη γκάμα της, κάτι που επιδιώκει να κάνει και πάλι. Το Τ20 ήταν εξέλιξη μάλιστα του Τ15 με τον κινητήρα των 150cc και είχε το ίδιο πλαίσιο και πιρούνι.
Triumph T80 Tiger 350cc του 1938. Μια υπέροχη και αρχοντική μοτοσικλέτα με κινητήρα με επικεφαλής βαλβίδες και απόδοση 20hp. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξελίχτηκε στην 3HW. Τα T80 Tiger όπως αυτό του κ. Θανάση Παπουτσή, (με ψηλά τοποθετημένη εξάτμιση) ήταν από τα πρώτα Tiger της Triumph, μια ονομασία που επιβιώνει και σήμερα.
Velocette Mac 350 του 1938. Η Velocette ήταν ένα μικρό εργοστάσιο με έδρα το Birmingham που δεν έφτασε ποτέ το μέγεθος της Triumph ή της BSA αλλά οι μοτοσικλέτες της ήταν ποιοτικές και τεχνολογικά προηγμένες. Η σειρά MAC ξεκίνησε το 1933 και σταμάτησε το 1960 έχοντας υποστεί διάφορες αλλαγές κατά τη διάρκεια των ετών. Το εικονιζόμενο μοντέλο του κ. Θωμά Χρυσανθακόπουλου είναι το αμέσως προπολεμικό που με μικρές μετατροπές έγινε στρατιωτικό.
Vincent Rapide C 1000 του 1950. Ένα πραγματικό superbike πριν εφευρεθεί ο όρος καθώς είχε να επιδείξει ένα V-2 κινητήρα 998cc με απόδοση 45hp που μπορούσε να ξεπεράσει τα 100 μίλια την ώρα, ενώ οι αναρτήσεις του διέθεταν υδραυλικά αμορτισέρ εμπρός και πίσω, αντί για τα τριβής που ήταν τότε πιο συνηθισμένα. Στη φωτογραφία στο Rapide C του κ. Νάσου Ηλιόπουλου φαίνεται άριστα η Cantilever διάταξη της πίσω ανάρτησης με το τριγωνικό ψαλίδι και το αμορτισέρ κάτω από τη σέλα. Η Vincent δεν έκανε ποτέ τσιγγουνιές στην ποιότητα γι’ αυτό οι μοτοσικλέτες της ήταν πάντα ακριβές – και εξακολουθούν να είναι ακριβές και ως κλασικές.
ZundappKS 600 του 1939. Φτιάχτηκε το 1938 ως πολιτικό μοντέλο με boxer κινητήρα 28hp αλλά από το 1939 έως το 1941 η παραγωγή αφορούσε το στρατιωτικό μοντέλο. Μετά αντικαταστάθηκε από το KS 750.
Zundapp KS 750 του 1943. Όπως και το BMW R 75 της ίδιας εποχής κατασκευάστηκε μόνο για στρατιωτική χρήση. Ο τροχός του καλαθιού ήταν κινητήριος και το κιβώτιο ταχυτήτων είχε αργό και γρήγορο. Ηταν εξαιρετικά ακριβές κατασκευές και σήμερα που αποτελούν πολύ περιζήτητα κλασικά διατηρούν πολύ υψηλές τιμές. Όπως όλες οι μοτοσικλέτες του Β’ Παγκοσμίου, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της χώρας στις δεκαετίες που ακολούθησαν.